LISTA DYSKUSYJNA dogobserver_pl
- Etogram psa - A - Z - Duże zdjęcia

Galop

gimage001.jpg

Głoszenie

Gonić za

gimage002.jpg

gimage004.jpg

Gonitwa

gimage006.jpg

Grożenie

gimage008.jpg

Grożenie otwartym pyskiem

gimage009.jpg

gimage010.jpg

gimage011.jpg

gimage021.jpg

Grożenie wywiniętą wargą górną

gimage014.jpg

gimage015.jpg

Gryzienie

Gryzienie powitalne

Gryzienie zahamowane

gimage016.jpg

gimage017.jpg

Grzebnięcie pazurami

gimage019.jpg

ETOLOGIA I BEHAWIOR PSA

ETOGRAM

Zachowanie psa w zdjęciach

G

Galop

Szybki, trzytaktowy sposób poruszania. Rozpoczyna się od wybicia którejś z tylnych nóg, po czym następuje odbicie podwójne (jednocześnie dwie łapy po skosie) i opadnięcie na czwartą łapę (przednią) całym ciężarem ciała. Tak wygląda też rozpędzanie się do cwału.
INN (RUCH)

Głoszenie

Jeden z etapów łowów, szczególnie rozwinięty u niektórych psów myśliwskich.. Po ustaleniu miejsca pobytu pies pojedynczymi, zwykle wysokimi szczeknięciami głosi zwierzynę i pozostaje w miejscu, gdzie jest ona osaczona. Owczarek belgijski głosi wysokim pojedynczym szczeknięciem już gdy idzie szczególnie świeżym tropem zwierzyny.U psów domowych szczekanie o charakterze głoszenia występuje po zauważeniu obcego, potencjalniego intruza.
AG ŁOW ZAB.

Gonić za

I. Element z sekwencji łowczej. Gonienie może podlegać kontroli i jest ćwiczone w zabawie, podobnie jak inne fragmenty zestawu łowczego.
II. Kolejny fragment z zestawu nie musi po nim nastąpić, choć zwykle następuje, np. w częściowej, szczątkowej formie. Pies goni z pełną, możliwą do osiągnięcia prędkością, aż do zrównania z ofiarą (lub „ofiarą”).
III. Po biegu następuje chwycić – ugryźć oraz .ugryźć – zabić.
AG ŁOW ZAB.

gimage003.jpg

Gonitwa

Bardzo szybki bieg, często po okręgu, bez widocznego celu gonienia. Może być formą zabawy w pojedynkę (por. bieg „trzy łuki”) albo zaproszeniem do gonienia za psem. Zdarza się przy powitaniu z dużym pobudzeniem. W trakcie gonitwy psy mogą stosować bieg zabawowy z częstymi zmianami kierunku lub wykorzystując pełną szybkość sprawdzać przeciwnika. P. pogoń. P. obieganie.
AG ŁOW ZAB.

gimage007.jpg

Grożenie

Grożenie to grupa zachowań zawierająca sygnały ostrzegające (zach. agonistyczne). U wilków przejście od grożenia do ataku przebiega tak błyskawicznie, że szczegóły mogą umykać uwadze ludzkiego oka. U psów grożenie nie musi przerodzić się w pełen atak. Przejście od grożenia do akcji zaczepnej trwa u psów bardzo długo (np. ta sama pozycja czy wydawane dźwięki mogą trwać nawet 10 min. i dłużej). W sytuacji patowej, gdy zapędzony w kąt lub przyparty do muru osobnik nie może się wycofać lub, gdy stale obecny jest czynnik sprawczy (np. samica, przebywanie w niewłaściwym miejscu), grożenie może utrzymywać się godzinami (!). W takim przypadku grożenie może być przerywane epizodami rytualizowanej lub prawdziwej walki. W warunkach, w których możliwe jest wycofanie, osobnik, który wycofuje się pierwszy, zachowuje dużą ostrożność (odejście powoli na sztywnych, wysokich nogach, z najeżeniem futra grzbietu). P. ostrzegające sygnały.
AG ZAB.

Grożenie otwartym pyskiem

Otwarcie pyska w stronę innego psa, człowieka lub przedmiotu z rozciągnięciem warg i odsłonięciem zębów. Kąciki warg są rozciągnięte i tym grożenie to różni się od agonistycznego szczerzenia zębów, w którym kąciki są ściągnięte do przodu. Przednie siekacze pokazane są dzięki podciągnięciu lub wywinięciu górnej wargi. Grymas ten stosowany jest przez psa w znaczeniu upominającym (p. sygnały ostrzegające), ale także w próbie obrony w przypadku zagrożenia. O ile towarzyszy temu wydawanie gardłowych dźwięków, to znaczenie sygnału jest wyłącznie upominające (p. sygnały ostrzegające). Niska tonacja stosowana jest typowo podczas ryczenia (p. ryczenie). Podobny układ pyska widuje się przy zianiu agonistycznym (p. zianie agonistyczne), w nim jednak nie ma uniesienia górnej wargi (siekacze są zasłonięte) i bardziej bierna jest postawa psa mającego otwarty pysk (taki gest psa nie zapowiada przejścia do ataku, tylko wycofanie się przy eskalacji zagrożenia).
AFI AG ZAB. SEKS

Zianie agonistyczne gimage012.jpg

Zianie agonistyczne gimage013.jpg

Grożenie wywiniętą wargą górną

Pies odsłania górne siekacze przez wywinięcie górnej wargi, tak że widać śluzówki. Wywinięta warga częściowo zasłania nos. Podobna mina u szympansów występuje przy zagrożeniu.
AG

gimage020.jpg

Gryzienie

Mocne zaciśnięcie szczęk na czymś. Jeśli dotyczy to drugiego psa lub innego zwierzęcia powoduje różnego stopnia uszkodzenia ciała (skaleczenia, rany, siniaki). Gryzienie zwyczajowo oznacza przerwanie ciągłości (skóry) - jest to ugryzienie. Siła nacisku może podlegać kontroli, wówczas jest to ugryzienie zahamowane.
AG ZAB. INN (FIZJ)

Gryzienie powitalne

Chwycenie i przytrzymanie zębami łapy innego psa, albo innych miejsc „dozwolonych” podczas gryzienia. W przypadku człowieka będzie to złapanie zębami dłoni lub przedramienia. Jest to zahamowane ugryzienie i towarzyszy ono powitalnemu napraszaniu o zainteresowanie, podczas zalotów i zapraszania do zabawy. (P. również Chwyt powitalny i Złapanie słabe łapy). AFI ZAB.
AFI ZAB.

Gryzienie zahamowane

Ugryzienie z siłą, która jest niewystarczająca dla przecięcia skóry psa. Nacisk szczęk jest powstrzymany, mimo to w kontaktach z człowiekiem może dojść do zranienia, co wynika z niedostosowania siły nacisku zębów do delikatności ludzkiej skóry.
AG ZAB.

gimage018.jpg

Grzebnięcie pazurami

Gwałtowne pojedyncze lub powtórzone skrobnięcie pazurami o ziemię, powodujące wyrzucenie podłoża na dużą odległość. Pies używa do tego łap przednich lub tylnych. Pies może grzebnąć jednocześnie łapami z jednej strony lub pazurami obu łap przednich lub tylnych, naprzemian lub razem. Skrobnięcie takie zostawia ślad zapachowy psa (gruczoły między opuszkami), rozrzucając go na większej powierzchni lub rozrzuca już istniejące oznakowanie podłoża, co usuwa dotychczasowe znakowanie.
AG INN (ZWYCZ)