Militaire Junta's en islamitische regime van Turkije

Imamscholen vormen een subsysteem van het beleidsterrein van religieonderwijs. De imamscholen vallen onder het ministerie van Nationaal Onderwijs en leiden geestelijken op die religieuze diensten verzorgen in moskeeën en andere gebedshuizen. Aangezien imams in Turkije formeel gesproken ambtenaren zijn, is de opleiding van imams een overheidstaak. De ongeveer 124.000 imams zijn verbonden aan het Directoraat-Generaal voor Religieuze Zaken dat onderdeel is van het kabinet van de Turkse minister-president. Een groot deel van hen werkt op provinciaal en districtsniveau waar zij het dagelijkse bestuur over de gebedshuizen en moskeeën voeren en de religieuze diensten rondom islamitische feestdagen coördineren.
Ondanks hun ambtelijke status, raken imams sterk gepolitiseerd, ze zijn gevaarlijke militanten van Turkije. Onder militair gezag wordt de situatie radicaal anders. In de eerste plaats word(t)en tijdens een interventie (de meerderheid van de) politieke partijen buitenspel gezet. Turks-islamitisch nationalisten zijn eveneens voorstander van imamscholen onder staatstoezicht. De aanhangers van deze stroming die een 'synthese' van '3000 jaar Turkse cultuur en geschiedenis' en '1000 jaar islam' trachten te formuleren, zien imams samen met nationalistisch georiënteerde onderwijzers als belangrijke agenten, te gebruiken in de versterking van de islamitische component van het Turks nationalisme.

Voor de Turks-islamitische en islamitische beleidsgemeenschap onder leiding van MGK (legerbazen) dit kansen en presenteren zij dan ook beleidsalternatieven waarin het kemalisme, Turks nationalisme en islam werden samengebracht tegen Europa. Zij weten de generaals te overtuigen en de positie van imamscholen uiteindelijk te versterken.

Vergeet niet dat de grootschaliger invasies van het Turkse leger, er wordt 37% van Cyprus bezet. Ongeveer 280.000 Grieks-Cyprioten worden uit het noorden verdreven, In 1975 roept Denktaş een Turks-Cypriotische deelstaat uit, en in 1983 verklaart deze staat zich onafhankelijk. De Turkse Republiek Noord-Cyprus (TRNC) wordt echter door niemand erkend - behalve door Turkije. Ondertussen zijn er ongeveer 330.000 Turken van het vasteland naar Noord-Cyprus gebracht(bekende tactiek..),