ΑΡ ΝΟΥΡΒΩ

Γαλλικός όρος που έχει διαδοθεί σε πολλές χώρες (στο Βέλγιο, τη Γαλλία, την Αγγλία, τις Η.Π.Α. κ.ά.) και σημαίνει το “μοντέρνο” στυλ (“μοντέρνος”) .

ΓΙΟΥΧΕΝ ΣΤΙΛ

Καθιερωμένος όρος στη γερμανική τεχνοτροπία και την καλλιτεχνική κριτική. Χρησιμοποιείται συνήθως στη γερμανική τέχνη αντί του χαρακτηρισμού “μοντέρνο”. Προήλθε από την ονομασία του περιοδικού Μοναχού “Γιούγκεν” (1896), που προπαγάνδιζε αυτό το στυλ.

ΓΚΟΥΣΤΑΒ ΚΛΙΜΤ

Αυστριακός ζωγράφος (Μπαουμγκαρτνέρ, Βιέννη 1862-1918). Είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της κινήσεως που αναπτύχθηκε στο τέλος του 19^ου αιώνα και στις αρχές του 20^ου και ονομάστηκε ανάλογα με τις χώρες “Art Nouveau”, “Νέος Ρυθμός”, “Liberty” ή “Jugendstil”. Η τέχνη του Κλίμτ συνδέεται έτσι με την τέχνη του Έντβαρντ Μούνχ και του Φερντινάντ Χόυτλερ. Υπήρξε ο ιδρυτής και ο κυριότερος ερμηνευτής της βιεννέζικης “σετσεσσιου”. Με ιδιαίτερη κλίση στις μεγάλες συνθέσεις και στην τοιχογραφία, διακόσμησε με νωπογραφίες την οροφή της αίθουσας των τελετών του πανεπιστημίου της Βιέννης που καταστράφηκε τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αξιόλογο δείγμα της λεπτής, αισθησιακής και εμπνευσμένης από τη λογοτεχνία τεχνοτροπίας του και της λεπτής συμβολικής εκφράσεώς του, η οποία επηρέασε ίσως και αυτόν Καντίνσκυ, είναι η διακόσμηση της τραπεζαρίας του μεγάρου Στόκλετ στις Βρυξέλλες καθώς και τα πολυάριθμα ζωγραφικά έργα του όπως οι “Τρεις ηλικίες της ζωής” που βρίσκεται στην Πινακοθήκη μοντέρνας τέχνης στη Ρώμη.

ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

NARRATIVE ART

Εκθέσεις στη Νέα Υόρκη το 1973 και το 1974, με τίτλο “Story” και “Narrative”, (επειδή αναφέρονταν σε μια ιστορία, μια αφήγηση) ευνόησαν την ανάπτυξη ενός διεθνούς κινήματος. Συμμετείχαν οι John Baldessari, Peter Hutchinson και Christian Boltanski..

Η ιδιαιτερότητα της Narrative Art έγκειται στη συστηματική χρησιμοποίηση της φωτογραφίας που συνοδεύεται από ένα κείμενο. Διαλέγει τα θέματά της από την καθημερινή ζωή και το άμεσο περιβάλλον. Τα κείμενα και οι αυτοβιογραφικές φωτογραφίες των καλλιτεχνών προέρχονται κατά ένα μεγάλο μέρος από το απόθεμα των αναμνήσεων τους, των ταξιδιών τους ή της συναισθηματικής ζωής τους.

ΒΙΝΤΕΟΤΕΧΝΗ

VIDEO ART

Ο καλλιτέχνης καταγράφει εικόνες και ήχους σε μαγνητοταινία. Εκφράζει μια επιθυμία να αμφισβητηθεί η τηλεοπτική εικόνα. Το 1963, οι Nam June Paik και Wolf Vostell δοκιμάζουν για πρώτη φορά να παραμορφώσουν τις εικόνες.

Το 1965, στη Νέα Υόρκη, μια ελαφριά μονάδα βίντεο εγγράφει όλα όσα βλέπει από το παράθυρο ενός ταξί. Πρόκειται για το έργο Cafe Gogo.

Συχνά στην Art Video γίνεται η διάκριση ανάμεσα σε τρεις κατηγορίες έργων:

α) τη βιντεοσκόπηση μιας performance, ενός κοντσέρτου, ενός happening: βίντεο μάρτυρας, ζωντανή μνήμη.

β) το πειραματικό βίντεο κατέφυγε αρχικά στην ηλεκτρονική επεξεργασία της εικόνας, που δίνει τη δυνατότητα για αμέτρητες επεμβάσεις(τεχνητό χρωματισμό, παραμορφώσεις, τρικ).

γ) τις εγκαταστάσεις βίντεο: βίντεο γλυπτά.

Η Art Video διαδίδεται σήμερα ουσιαστικά στα καλλιτεχνικά ιδρύματα, τα μουσεία, τις γκαλερί ή τα φεστιβάλ και πιο σπάνια στα τηλεοπτικά δίκτυα.