ทะเลใจ 19

     มีเธอ...เคียงข้าง...มาแสนนาน...

     เธออ่อนหวาน...จนพา...ใจอ่อนไหว...

     เธอทำ...ฉันมอง...โลกเปลี่ยนไป...

     ทำให้ใจ..ฉันเข้มแข็ง...ขึ้นอีกครา...

               เธอมี...กำลังใจ...มอบมาให้...

               พาให้ใจ...มีแรง...สู้ฟันฝ่า...

               เธอมีแรงใจ...เต็มเปี่ยม....ส่งมา...

               แว่วเสียงเธอ...กระซิบว่า..."เพื่อสองเรา"

     แค่มองตา...ก็รู้ซึ้ง...ในใจ...

     ความผูกพัน...สายใย...สองเรา...

     ที่เริ่มต้น...จากความ..ว่างเปล่า....

     เป็นสองเรา...มองตา...รู้ในใจ...

               ไม่เคยมีใคร...เข้าใจ..อย่างนี้...

               ความรู้สึกดีดี...ไม่เคยห่างหาย...

               สุขจนล้น...เต็มปรี่...ที่หัวใจ...

               เพียงแค่เธอ...อยู่ใกล้ใกล้...เข้าใจกัน....

     ไปให้ไกล..สุดฟ้า...

     ให้พ้น..สายตา...ของเธอ...

     แม้รัก...มั่นเสมอ...

     แต่ไม่อยากเผลอ...กลับไป..

               ไม่คิด...จะคืนกลับ...

               ขอลาลับ...ให้ห่างหาย...

               แม้เจ็บปวด...เจียนตาย...

               ดีกว่ากลับไป...พบเธอ...

     คืนฟ้าเหงา....ไร้ดาว...ส่องแสง...

     มืดมิด...ทุกหนแห่ง...แม้ในใจ...

     ดูอ้างว้าง...เงียบเหงา...เกินสิ่งใด...

     เมื่อฟ้าใส...ไร้ดาว...มาข้างเคียง...

               แสงเดือน...ถูกเมฆบัง...จางหาย...

               ขอบฟ้าไกล...ไร้จันทร์...ส่งเสียง...

               ไร้เดือนดาว...ใกล้ชิด...อิงเอียง...

               คืนนี้ฟ้า...มีเพียง...ความเหงา..."เหงาใจ"

     น้ำตาคลอ....ร้องไห้...

     หัวใจ...ไร้ใคร...เหลียวแล...

     ต่อนี้...คงมีแต่...

     ความอ่อนแอ...หัวใจ...

               เจ็บปวด...เกินรู้สึก...

               ความสำสำนึก....จางหาย...

               จนใจ...สุดทนได้...

               ไม่มีใคร...เหลียวแล...

     อยากระบาย...บางสิ่ง...ให้ใครรู้....

     ที่ฉันเก็บอยู่...ในใจ...ไม่จางหาย...

     จากทุกสิ่ง...ที่พัง...ถูกทำลาย...

     เป็นฝันร้าย...ของใจ...ตลอดมา...

               ไม่มีใคร...มาคิด...มารับฟัง...

               ใจของฉัน...สลายพัง...เหว่ว้า...

               ทุกอย่าง...หายจากไป...ไม่คืนมา...

               ดูเหมือนว่า...ฉันไร้ค่า...ลงทุกที...

     คงไม่มี...อีกแล้ว...ความหมาย...

     ของหัวใจ...เหงาเหงา...ดวงนี้...

     ไร้ทุกสิ่ง...หาสิ่งใด...ไม่มี...

     จากเคยมี...คงไม่มี...อีกต่อไป...

               พยายาม...เข้าใจ...ตัวเอง...

               พยายาม...ครื้นเครง...ทำไม่ได้...

               เมื่อความฝัน...ของฉัน...หายไป...

               ไขว่คว้าเท่าไร....ยิ่งไกล...จากเดิม...

     ล้มลง...ท่ามกลางความมืดมิด...

     ไร้สิ่งไขว่คว้า...ยึดติด...แต่งเสริม...

     เงยหน้า...มองหา...เศษใจ..เพิ่มเติม...

     วนกลับ...ที่เดิม...ไร้สิ่งใด...

               คงไม่มี...ไม่เหลือ...อีกแล้ว...

               แววตา...มองหา...ความจริงใจ...

               หมดลง...หมดแล้ว...หนทางใดใด...

               นอกจากใจ...พึ่งพาใจ..."ตัวเอง"

          ล้มลง...แล้วลุก...ลุยฝ่า...

          เวลา...เลวร้าย...ให้หาย...

          อย่าหวัง...อะไร...จากใคร...

          เพราะไม่มีใคร...ให้ใจ.....จริงจริง....

     เดินบนถนน...สายต่างต่าง...

     มีบางอย่าง...แตกต่าง...กันมากมาย...

     ความสุข...ทุกข์ร้อน...เวียนเปลี่ยนไป...

     ตามแต่ใจ...แต่ทาง...แต่ละคน...

               รวบรวมแรงใจ....พลังต่อสู้...

               เก็บทุกสิ่ง..คิดดู...ไม่สับสน...

               ความสำเร็จ...ความเจ็บช้ำ...เวียนวน...

               ความอดทน..ฟันฝ่า...คือ...."ค่าของใจ"...

          ตัวเอง....เพื่อ..ตัวเอง...ให้ตัวเอง....

          ไม่ทำให้ใคร...ยุ่งยาก...เพื่อตัวเอง....

          ทำด้วยตัวเอง...เพื่อตัวเอง...

                         คือตัวเอง....

              เจ้าชายมดแดง...