ทะเลใจ 20

              มองฟ้ากว้างดูเหงาเหงา...

                     เพื่อนเราเหล่าดวงดาว...

                            คุณจันทร์เจ้าดวงกลมกลม...

       พูดคุยผ่านฟากฟ้า...

              บอกเหว่ว้ากับสายลม...

                     เก็บกลั้นความระทม...

                            ให้ลึกจมก้นบึ้งใจ...

       ตลอดเวลา...มีเธอ...ในใจนี้...

       ทุกทุก...ลมหายใจ...ที่มี...

       คือ...เธอคนดี...ในใจเรา...

              ไม่มี..เวลา...ที่ไม่คิดถึง...

       มีเธอจึง...เหมือนฝัน...ในวันเหงา...

       ส่งเสียงกระซิบ...ล่องลอย...แผ่วเบา...

       หวังว่า...ไม่ใช่เรา...คิดเพียง...ฝ่ายเดียว...

              ให้คิดหนัก...ชักหวั่นไหว...

                     รัก...เจ้ามากลางใจ...

                            ทำเพ้อไป...ใจเหม่อลอย...

       รัก...เจ้าดั่งความฝัน...

              พาให้ฉัน...ฝันเฝ้าคอย...

                     รักเจ้าพา...ใจดวงน้อย...

                            ให้ล่องลอย..ฝันถึงเธอ...

       ในใจลึกลึก...สั่นหวั่นไหว...

       เป็นอะไร..ไปนะ...เจ้าหัวใจ...

       เจอเขาทีไร...สั่นไหวทุกที...

              อยากมีเพียงเขา...เข้ามาชิดใกล้...

       อิงอุ่นไอ...ใกล้ใกล้...ใจดวงนี้...

       กลัวนะกลัว...กลัวเขา...ไม่ใยดี...

       แต่ทุกที..ที่เขามา...ใจตื้นตัน...

       เฝ้าพร่ำเพ้อถึงเธอมิเสื่อมคลาย...

       พอหลับตาภาพเธอไม่จางหาย...

       ทำไมหัวใจ...คิดถึงเธอ...

              เป็นอะไรใยฉันต้องมาเหงา...

       ใยใจเราคล้ายคล้ายเหมือนฝันเพ้อ...

       มองทางไหนมีเพียงแค่ภาพเธอ...

       เออนะเออหัวใจฉันเป็นอะไร...

              ลึกลึกลงไปความรู้สึก...

       คงคิดนึกถึงเธอไม่ห่างหาย...

       เจ็บแปลบแปลกแปลกตรงกลางใจ...

       คล้ายฝันไปเมื่อใจคิดถึงเธอ...

              บอกหน่อยได้ไหม...บอกฉันที...

       ทำไมเป็นอย่างนี้อยู่เสมอ...

       ตลอดเวลาอยากพบอยากเจอเธอ...

       ใครบอกหน่อยซิเออ...ฉันเป็นอะไร...

       ก็รักได้...เท่าที่ใจ...ของฉันมี...

       ถ้าเธอถาม...แล้วเท่าไหน...ใจดวงนี้...

       ไม่รู้สิ...รู้แค่ว่า...มันมากมาย...

              ถ้าเธอถาม...จะรักเธอ...นานแค่ไหน...

       ก็นานได้...เท่าทีใจ..จะสลาย...

       ถ้าเธอถาม...ว่าจะเป็น...เพราะอะไร...

       เพราะหัวใจ...ใครยั่งยืน...เกินนิรันด์...

       ก็รักได้...เท่าที่ใจ...ของฉันมี...

       ถ้าเธอถาม...แล้วเท่าไหน...ใจดวงนี้...

       ไม่รู้สิ...รู้แค่ว่า...มันมากมาย...

              ถ้าเธอถาม...จะรักเธอ...นานแค่ไหน...

       ก็นานได้...เท่าทีใจ..จะแหนงหน่าย...

       ถ้าเธอถาม...ว่าจะเป็น...เพราะอะไร...

       เพราะเธอไง...ว่าทำไม...ช่างถามจริง...

              เจ้าชายมดแดง...