|
คืนหนึ่งใจหวั่นใจหวั่นไหว.... คืนที่ใจไหวหวั่นช้ำหม่นหมอง... คืนที่น้ำตาอาบแก้มนอง... คืนที่นอนร้องไห้เพียงผู้เดียว... คืนที่ไร้ใครดูแลใกล้ชิด... คืนที่มืดมิดว่างปล่าวเปลี่ยว... คืนที่เหงาเหงาใจอยู่คนเดียว... คืนที่มีเพียงเสี้ยวใจ....ลำพัง....
วุ้นว้าวายใจวุ่นจิต.... ครุ่นคิดวุ่นวายสับสน... หลายเรื่องหลากราวเวียนวน... อดทนอดทนทั้งคืน...
พายุพัดโหมกระหน่ำ... สายฝนซ้ำช้ำเปียกปอน... สายฟ้าฟาดคอยหลอกหลอน.... พาสั่นคลอนทั้งกายใจ.... หยุดเถอะพายุฝน.... ความอดทนเจียนสลาย... หยุดเถอะเรื่องมากมาย.... ขอให้ใจได้พัก....หลับนอน...
เก็บไว้...เก็บไว้ความรู้สึก... ใจลึกลึกจวนเจียนแตกสลาย... ความรู้สึกเก็บไว้ถูกทำลาย... หมดแล้วใจเรี่ยวแรงสู้ฝ่าฟัน... ไม่มีใคร...ไม่มีใครเคียงข้าง... ช่างอ้างว้างเดียวดายใจหวาดหวั่น... อยากลบลืมตัวเราคือใครกัน... อยากให้ฝันร้ายร้าย....จบลง...
ไม่มีวันนั้น...คงไม่มีวันนี้... ไม่มีวันที่...เศร้าเสียใจ... วันที่เราเสียทุกอย่างไป... อยากให้วันนั้น....ไม่มี...
ไร้สิ้นน้ำตาจะร้องไห้.... ไร้สิ้นหัวใจเคยใฝ่ฝัน... ไร้สิ้นใจรักความผูกพันธ์... ไร้สิ้นตัวฉันแต่ขอ...มีเธอ...
ลืมลบความเจ็บช้ำ... ลืมสิ่งเคยทำในอดีต... ลืมลบทางเดินผิด... ขอคิดเริ่มใหม่อีกครา... ก้าวเดินมุ่งหน้าต่อ... ไม่ย่อท้อเอ่ยบอกลา.... บอกใจแม้เหนื่อยล้า.... ค้นหาคุณค่า....ของตัวเอง...
|