กลับหน้าแรก

ทะเลใจ 28

ดวงดาว...พราวพร่าง...เต็มฟ้า... งามตา...ดังว่า...ความฝัน... คิดถึง...ดาวหนึ่ง...ดวงนั้น... ซึ้งใน...ใจฉัน...หมายปอง...        คนที่ฉันคิดถึง...จะคิดถึงฉันไหม... คนที่ฉันห่วงใย...ห่วงใยฉันหรือเปล่า... คนที่ฉันรอคอย...คอยรอด้วยใจเศร้า... คนที่ทำฉันเหงา...คือเขาคนเดียว...        คือเธอ...ที่ฉัน...ร่ำร้อง... กึกก้อง...ร้องอยู่...ในใจ... คือเธอ...ทำฉัน...ร้องไห้... หมดใจ...สิ้นไร้...วิญญาน....        เจ็บใจเพราะช้ำรัก... เจ็บหนักเพราะรักเธอ.... เจ็บปวดจนใจเพ้อ... เจ็บเพราะเธอไม่อาจลืม....        พายุร้ายพัดผ่าน... เซาะซัดกัดกร่อนใจ... พายุร้ายพัดผ่านไป... เหลือทิ้งไว้....คราบน้ำตา...        อยากอยู่ใกล้ใกล้เธอ... คงได้แค่เผลอคิดเอง... กลัวกลัวหวั่นหวาดเกรง... ไม่เป็นตัวเองเมื่อใกล้เธอ...        ได้แค่มองดูชื่นชม... ฝันลมลมยามพลั้งเผลอ... ได้แค่คิดฝันเพ้อเพ้อ... ว่ามีเธอเคียงข้างกาย...        มองเธอมีความสุข... ความเศร้าหยุดทุกข์สลาย... แต่สุดท้ายที่ทำได้... คงเพียงคล้ายเพื่อนที่ดี...        บางทีสายตาที่เธอมองมา.... ดูคล้ายว่าสงสารฉันจับใจ.... เหมือนเหมือนจะดูแลห่วงใย.... แต่ว่าฉันไม่รู้สึกเลย...        ถ้าเธอสงสารฉันจริง... ขอเธอทิ้งจากฉันเฉยเฉย... อย่ามาทำอย่างว่าคุ้นเคย... จบไปจบเลยเยื่อใยต่อกัน...        อย่าทำให้คิดว่ายังรัก... อย่ามาทายทักดั่งวันวาน... หยุดเลยสายตาแบนั้น... ขอจบกันจากไกลด้วยดี...        เพราะว่าใจฉัน...มันอ่อนแอ... จึงทำได้แค่...เฝ้ามองตาม... เธออยู่กันใคร...ไม่เอ่ยถาม... เก็บความช้ำซ้ำเติม...ความอ่อนแอ...        ทั้งทั้งรู้ดี...อยู่ในใจ... ว่าเธอไม่ห่วงใย...ดูแล... ใจฉันอ้างว้าง...จนท้อแท้... ต้องพ่ายแพ้...เพราะอ่อนแอใจเอง...        มอบความรักมากมาย...สักแค่ไหน... ไม่คิดห่างไกล...ให้เธอหวาดเกรง.... สุดท้ายต้องช้ำ...เพราะใจฉันเอง.... โดนเธอละเลงจนใจละลาย...จบกัน...        ก็คงเพียง...คนที่อ่อนแอ... ยังยอมแพ้ให้เธอ...อย่างนั้น... ใจจะช้ำซ้ำเศร้า...ช่างมัน... เพราะว่าฉัน..แอ่แอ...ไม่กล้าตัดใจ...        ร้องเรียกสุดเสียงสั่น... ขอเธอหันคืนกลับมาได้ไหม.... อย่าเลย...อย่าทำร้ายจิตใจ... ด้วยการเดินจากไป...ไม่ใยดี...        น้ำตาพรูพรั่งหลั่งไหล.. ใจหวั่นไหวร้าวไปทั้งใจนี้... กลับมาเถอะใจรักที่แสนดี... อย่าให้ฉันคนนี้..เหงาเดียวดาย...