ไม่มีอะไรทำร้ายใจฉัน....
เท่ากับใจนั้นของเธอเปลี่ยนแปลง...
อ่อนล้าอ่อนไหวอ่อนใจโรยแรง....
ใจเธอเปลี่ยนแปลงเปลี่ยนไปจบกัน....
แค่เธอแค่ฉันแค่นั้นคงดี...
แค่ใจที่มีไม่พอความฝัน...
ความรักมากมายกว่าใกล้ชิดกัน...
เธอฝันฉันฝันต่างคนต่างใจ...
ร่วมเดินร่วมทางร่วมใจฟันฝ่า...
รวมใจไขว่คว้าความฝันเก็บไว้...
คิดถึงดูแลห่วงหวงห่วงใย...
แต่ท้ายหมดใจใฝ่ฝันแลดู...
ฉันเองคงไม่ดีเพียงพอ...
ที่จะวอนขอให้เธอคงอยู่...
ทำได้แค่ใจให้ยอมรับรู้...
แล้วเดินก้าวสู่ฝันร้ายหัวใจ....
ความรักจะจากไป...
เอื้อมมือคว้าไว้คืนมา...
สิ้นสูญหมดน้ำตา...
แต่ว่ารักไม่กลับคืน...
เหลือเพียงความเจ็บช้ำ...
ใจเจ็บจำความขมขื่น...
กับเสียงใจสะอื้น...
รักไม่คืน...ไม่กลับมา....
เศร้า...ไม่เศร้า...ไม่เศร้า...เศร้า...
เหงา...ไม่เหงา...ไม่เหงา...เหงา...
เรา...คือเรา...หรือเพียง...เรา...
เศร้าและเหงา....เรา...เดียวดาย...
