คำบอกที่ฉันบอก....
พูดออกมาจากใจ...
คำพูดแค่พูดไป...
ไม่เท่าไรแค่นั้นเอง....
รักเธอฉันพูดได้...
แต่ว่าใจบอกมากกว่า...
คือเธอสิ่งมีค่า...
มากเกินกว่าใจฉันเอง....
ทะเลใจ...คล้ายคล้าย...จะปั่นป่วน...
คลื่นเรรวน...ผันผวน....กวนจิตใจ....
เพราะเธอ...เพราะเธอ....ฉันหวั่นไหว...
ด้วยเพราะใจ...ฉันเอง...ช่างอ่อนแอ...
คิดถึง...คิดถึง...วันผันผ่าน...
เวลาหวาน...เนิ่นนาน...ใจพ่ายแพ้....
ทะเลใจ...ครานี้....คงย่ำแย่....
ด้วยอ่อนแอ...เพราะคลื่นรัก...กระทบใจ...
เวลา...แห่งความฝัน....
เวลานั้น...ฉันสดใส...
เพราะเธอ...เคียงข้างกาย...
แต่หายไป...โลกความจริง...
ไม่มีเธอ...เศร้าหดหู่...
ไม่รับรู้...ในทุกสิ่ง...
ขอใจ...ได้เอนอิง...
โลกความจริง...ที่มีเธอ....
มามาเมียงมอง...
จับจ้องมองเธอ...
เปล่าเปล่า...ใจเผลอ...
เพราะเธอน่ามอง...
มามามองดู...
ใจกู่เรียกร้อง...
ความรักกึกก้อง...
เมื่อมองจ้องเธอ...
ข้างเธอ...คือใครหรือ...
เดินจับมือน่าอิจฉา...
แสบแสบร้อนดวงตา...
ขอเถอะว่ามันไม่จริง...
อย่าเป็นอย่างฉันคิด...
ดูสนิทชิดเอนอิง...
ความหวังพังล้มกลิ้ง...
ได้แค่ปิ๊ง...แล้วแห้วเอย....
เดินหน้าทนสู้...มุ่งสู่ความฝัน...
ไขว่คว้าหามัน...คว้าฝันมาครอง...
สู้เก็บอดทน...แม้ต้องเศร้าหมอง...
บอกใจต้องลอง...มองฝันเป็นจริง...
เหวยเหวยหวัดดี....
มีไรมาบอก...
ป่าวนะป่าวหลอก...
มาบอกความจริง...
มามะมาฟัง...
พร้องยังนั่งนิ่ง...
อ๊ะอ๊ะบอกจริง...
คิดถึง..จังเลย....
ไม่มีไม่มี...ก้อไม่มี...
ก้อไม่มีไม่มี...มีที่ไหน...
ไม่มีไม่มี...แม้สิ่งใด...
บอกแล้วไง...ยังไง...ก้อไม่มี....
