สื่อกามเทพ... เมื่อฉันเกิดความเหงาเร้าดวงจิต จึงได้คิดหาเพื่อนทางจดหมาย มีคนเขียนมาคุยด้วยหลายราย ทั้งหญิงชายปะปนคนต่างเมือง แล้วก็มีชายคนหนึ่งอยู่ซาอุ เขาระบุถูกเหยียบย่ำช้ำหลายเรื่อง ขอสมัครเป็นเพื่อนใจอย่าได้เคือง เสมือนหนึ่งช่วยประเทืองเรืองปัญญา ความเป็นเพื่อนเลือนไปไม่สนิท เปลี่ยนความคิดอย่างแรงจนแกร่งกล้า เราเคยเป็นเพื่อนกันแต่นานมา ซึ้งคำ"เพื่อน"มีค่าอย่าแชเชือน ใช่ชี้โพรงให้กระรอกบอกให้รู้ แต่ท่าทีมีอยู่คล้ายจะเหมือน หากเห็นดีเห็นด้วยช่วยบิดเบือน ความเป็นเพื่อนก็จะคลายสลายลง ไม่สายเกินรู้สึกสำนึกผิด ที่เผลอคิดพลาดไปใจเหลิงหลง หากปล่อยใจตามนั้นมิมั่นคง ใครทะนงเชื่อถือก็คือกรรม ในวันนี้ยังไม่มีใครทำผิด เพียงแต่คิดคุยเล่นเป็นเรื่องขำ ต้องเตือนตัวเองไว้ให้จดจำ ยึดศีลธรรมหนีหนามงิ้ว..สีชมพู จากสี่สิบสี่ยังแจ๋ว ยู.เอส.เอ.

คิดถึงพ่อ... พ่อฉันไปเป็นกุ๊กอยู่มาเก๊า ทุกค่ำเช้าคืนวันฉันเป็นห่วง ยามไกลบ้านกลัวพ่อเหงากลัวเขาลวง เกรงตกบ่วงพนันฉันกลัวจริง เกรงพ่อเหงาเข้าบ่อนตอนงานว่าง เป็นคำอ้างยามเมื่อผีพนันสิง กลัวพ่อลืมลูกอยู่หลังหวังพึ่งพิง พ่ออาจทิ้งภาระผละงานพลัน ลูกสองคนอยู่หลังหวังพึ่งพ่อ นับวันรอพ่อกลับมารับขวัญ ตั้งใจรอพ่อมาพร้อมหน้ากัน ร่วมฝ่าฟันสรรสร้างดังใจปอง การพนันคือผีที่อาจหาญ มันล้างผลาญทรัพท์สินสิ้นทั้งผอง เจอะที่ไหนหลีกให้ไกลอย่าได้มอง ใครริลองหวังรวยซวยทุกที การพนันไม่ช่วยให้รวยได้ มีแต่ใกล้วอดวายกลายเป็นผี สูญสิ้นทรัพท์อับจนท้นทวี ต้องเป็นหนี้จนยากหากนำพา ก้าวเถิดพ่อก้าวไปด้วยใจมั่น อย่าพรึงพรั่นผีพนันมันเรียกหา ลูกรอพ่อคืนกลับนับเวลา อยู่พร้อมหน้าพ่อ-แม่-ลูกสุขสันต์เอย (ในนามเอก-อุ๊ อเมริกา)

คิดถึงบ้าน... ใบไม้เริ่มร่วงหล่นอีกหนแล้ว เป็นตามแนวธรรมชาติมิอาจฝืน ฉันมิใช้ต้นไม้ไม่อาจยืน สู้ฝนชื่นแดดกล้าพายุแรง เป็นเพียงคนคนหนึ่งซึ่งแต่ก่อน ไร้ที่ผ่อนพิงพักไร้หลักแหล่ง เคยขอเศษอาหารร้านข้าวแกง ยามนอนแฝงซุกกายป้ายรถเมล์ แล้วพระพรหมก็ลิขิตปิดฉากนั้น ให้ผ่านผันเส้นทางที่หักเห เหมือนนิยายน้ำเน่าเคล้าลิเก เลิกร่อนเร่ซอกซอนนอนกลางดิน เริ่มต้นชีวีใหม่ในเมืองนอก มิช้ำชอกบอกได้แม้ไกลถิ่น มีบ้านอยู่พร้อมคู่ครองมีของกิน เหลือบไรริ้นมิระคายกายเสบย ได้พบเห็นธรรมชาติประหลาดล้ำ สองทุ่มแล้วยังมิค่ำแดดส่องเฉย ถึงหน้าหนาวหิมะพราวขาวจังเลย ไม่คุ้นเคยหวาดหวั่นกลัวสั่นตาย ใบไม้ร่วงจากต้นอีกหนแล้ว เริ่มมีแววหิมะโรยโปรยเป็นสาย อยู่ที่นี่ถึงวันนี้สิบปีปลาย รอวันย้ายกลับบ้านย่านคุ้นชิน (ในนามคนไกล ต่างแดน)

ฝากรัก-ฝากใจ... จะจากน้องนางไปใจแสนเศร้า ตลอดคืนนงเยาวฺ์เจ้าโศกศัลย์ เกรงจะถูกเย้ยหยามมิข้ามวัน เมื่อพี่จากจอมขวัญไปไกลเรือน กับโฉมตรูอยู่หลังย้ำสั่งว่า ถึงแม้กาลเวลาจะลับเลื่อน จะรักเจ้าจริงใจไม่แชเชือน ไม่บิดเบือนคำมั่นวันจากจร ฝากสายลมอ่อยเอื่อยระเรื่อยรี่ ฝากนทีสายธารฉานกระฉ่อน ฝากอ้อมแขนแสนอุ่นเคยหนุนนอน ฝากบังอรไว้กับดวงพระสุรีย์ ก่อนจากกันหันหน้ามาให้เห็น ส่งยิ้มเป็นกำลังใจไม่หน่ายหนี จะกลับมาร่วมสร้างทางชีวี ร่วมเดินทางสายนี้ไปด้วยกัน ส่งสายตาชำเลืองไปเบื้องหน้า สู่ฝากฟ้ากว้างไกลส่งใจฝัน จะกลับมาตามสัญญาที่ผูกพัน อย่าไหวหวั่นว่าพี่จะเปลี่ยนใจ จะกี่เดือนกี่ปีพี่รักน้อง หมายมั่นครองนานมาอย่าสงสัย ทุกวันนี้อ้างว้างเพราะห่างไกล แต่สายใยรักนั้นมิผันแปร (ในนามคนไกล ต่างแดน)

แแด่ดวงชวาล. กราบขอบพระคุณคุณอิทธิ ที่ช่วยติ-ชมบ้างทั้งสั่งสอน กับมือใหม่เพิ่งหัดคัดเขียนกลอน ถึงขั้นตอนจนค่อนข้างจะเข้าใจ ไม่เคยเรียนแต่ใจรักสุดหักห้าม พยายาฝึกฝนปนหลงใหล ทั้งเขียนถูกเขียนผิดขีดฆ่าไป เป็นเพราะไม่เคยผ่านการอบรม ยามว่างสร้างคุณค่าหาความรู้ ลองเขียนดูแบบเรียนลัดหัดผสม เป็นเรื่องราวหลากหลายใส่คำคม ให้กลืนกลมสัมผัสอรรถกวี แม้ว่าไม่ชำนาญการขีดเขียน ไม่ขอเลียนลอกใครให้เสื่อมศรี ใช้ปัญญาคิดเอาเท่าที่มี ถ้าดวงดีคงได้ยลพิมพ์ผลงาน ใช่เขียนดีเขียนได้ในทั้งหมด ที่ผ่านกฏกติกามาให้อ่าน เป็นเพราะคุณอิทธิผู้ตรวจทาน ท่านสงสารและได้แก้ไขแล้ว จึงกราบขอบคุณมา ณ ที่นี้ ท่านผู้มีน้ำใจใสเหมือนแก้ว ที่เมตตาปรานีช่วยชี้แนว จากสี่สิบสี่ยังแจ๋ว ยู.เอส.เอ.

ปลอบขวัญ อ่านบทกลอนที่สอดแนบแบบผ่านผ่าน แสนสงสารคนอกหักถูกรักหลอน กลั้นสอื้นฝืนใจอ่านทุกขั้นตอน ทั้งนึกย้อนถึงวันที่ผ่านมา นานแล้วนะ...นานมาก...หากจำได้ รักที่ไม่สมมาดปราถนา จากรักซ้อน"ตอนต่อ"เป็นรักลา ต้องซ่อนหน้าเร้นกายอับอายคน ก่อนนั้นฉันรักเขาเท่าชีวิต มิเคยคิดนอกใจไปสักหน ไม่นึกรู้เขาคิดร้ายหลายเล่ห์กล จึงต้องทนขมขื่นกลืนน้ำตา เขามีคู่เสน่หาเปลี่ยนหน้าใหม่ หมดเยื่อใยตัวฉันนั้นไม่ว่า ขอให้รักลูกบ้างอย่างวาจา ฉันขอลาเพื่อจะได้ไปพ้นทาง ในวันนี้ที่เห็นฉันเป็นอยู่ มีใครบ้างที่จะรู้ฉันหม่นหมาง คิดถึงลูกทุกข์ใจไม่จืดจาง ยามอยู่ห่างฝันใฝ่ให้อาทร จึงเห็นใจทุกคนที่อกหัก เจ็บเพราะรักยากนักสุดถ่ายถอน ขอส่งใจให้คลายช้ำด้วยคำกลอน อีกทั้งย้อนคืนให้ปลอบใจตัว รจนา U.S.A.

(ปล่อยวาง) ขออนุญาตตอบเล่นเป็นกลอนบ้าง เราก็ต่างเห็นกันมานานเนิ่น เขียนถามตอบไปมาพาเพลิดเพลิน หากว่าเกินเลยไปก็ขออภัย ทุกข์เพราะเคยสุขีมีความสุข ครั้นหมดยุคเสื่อมยศหมดสมัย หากยังงงหลงบ่วงคอยห่วงใย เหมือนจุดไฟเผ่าจิตติดโทษทัณฑ์ ต้องทำใจปล่อยวางข้างวิตก มิตระหนกเรื่องใดมิไหวหวั่น ทำวันนี้ให้ดีพอข้อสำคัญ อะไรจะเกิดนั้นอย่าปรารมณ์ อย่าตีตนก่อนไข้ใจจะหมอง ควรเหลียวมองคนอื่นดาษดื่นถม ใช่แต่เราเท่านี้ที่ต้องตรม คนขื่นขมกว่าเราเขาก็มี ที่ซึมเศร้าเหงาหงอยปล่อยทิ้งบ้าง คิดหาทางแก้ไขให้ถูกที่ ที่ทุกข์ท้อขอไว้ให้เลิกที ตัดกังวลที่มีให้ห่างไกล อะไรจะเกิดนั้นมันต้องเกิด คิดดูเถิดมีไหมใครห้ามได้ ไม่เรื่องนั้นก็เรื่องนี้มีถมไป อย่าใส่ใจปล่อยวางทางที่ดี รจนา U.S.A.

คือคนดีที่มีค่า... ค่าของคนใช่อยู่ที่มีชื่อเสียง และใช่เพียงร่ำรวยด้วยทรัพย์สิน ต้องรู้จักรักชาติรักแผ่นดิน แม้ไกลถิ่นคิดสร้างแต่ข้างดี รูปธรรมนำหนุนเพิ่มคุณค่า แก้ปัญหาชุมชนจนเต็มที่ ร่วมบำรุงพัฒนาสามัคคี ทั้งพระชีร่วมกิจการบุญ ผู้นำเด่นย่อมเป็นศรีสง่าเสริม ผู้ตามเติมขานรับสนับสนุน ชาติ-ศาสน์-กษัตริย์รัฐค้ำจุน ตั้งกองทุนช่วยเหลือเพื่อแบ่งเบา จับมือกันมั่นมุ่งบำรุงราษฏร์ ให้ฉลาดเติบโตมิโง่เขลา เด็กวันนี้คือผู้ใหญ่ของไทยเรา หยุดมอมเมาหยุดค้ายาบ้าบอ ผ่านไปแล้วปีที่มีปัญหา ขึ้นปีหน้าตั้งใจปรับรับปีต่อ ทำทุกอย่างวันนี้ให้ดีพอ จะเกิดก่อกุศลคนร่ำลือ นามธรรมมิอาจจับต้องหรือมองเห็น แต่ก็เป็นความสุขใจมิใช่หรือ เพียงมโนน้อมระลึกจิตฝึกปรือ ก็ได้ชื่อนำหน้าค่าของคน รจนา U.S.A.