16/12/01. Προσπάθησε να συσσωρεύσει όλη του την ενέργεια σε μία ημέρα.Την προσδιόρισε στο ημερολόγιο και ετοιμάστηκε.

21/12/01. Φαντάζονταν το χώρο σαν ένα σύστημα σωληνώσεων. Οι σωλήνες μπορούσαν να ενώνουν τις σκέψεις των ανθρώπων σε μία ανταλλαγή που περνούσε ανάμεσα από τα σπίτια και τα σώματα. Ορισμένες φορές, αν η κίνηση ήταν γρήγορη, η σκέψη μπορούσε να γυρίσει ανάποδα μέσα στους κυλίνδρους ενώ ταυτόχρονα διατηρούσε την κατεύθυνση προς τα εμπρός: έτσι ήταν σε θέση να γνωρίζει πως είναι ένα δωμάτιο αναποδογυρισμένο μέσα έξω, σαν ρούχο.

25/12/01. Τώρα οι σωληνώσεις των σκέψεων έγιναν πολύ περίπλοκες. Επιπλέον, κάθε αναστροφή προσέθετε στην πολυπλοκότητα του συστήματος, καθιστώντας αδύνατη κάθε επιμέρους ανάλυση: το σύνολο γινόταν ακατάληπτο, δημιουργούσε μάζες συμπύκνωσης και αραίωσης που κινούνταν άρρυθμα, συντελώντας
στην ψευδαίσθηση ότι τα κενά της παρελθούσης μνήμης μπορούσαν ίσως να συμπληρωθούν.

26/12/01. Η ημέρα που ακολούθησε είχε παρόμοια χαρακτηριστικά. Εξ' άλλου, αυτό που τον είχε καταλάβει, ήταν το συναίσθημα πως ολόκληρη η ανθρώπινη εμπειρία μπορούσε να περιέχεται σ' ένα στίχο. Μπορούσε να
φαντάζεται για παράδειγμα ότι η Σιωπή-Μύθος το Εδγκαρ 'Άλαν Πόε ήταν ένας ιστός που διέτρεχε ολόκληρη την πραγματικότητα: ο Δαίμονας, η λύγκα, οι περιγραφές των φυσικών τόπων, δεν αποτελούσαν μία εκδοχή αλλά την απόληξη κάθε φυσικής διεργασίας. Οτιδήποτε συνέβαινε θα κατέληγε εκεί.

Είχε ζωή 35 ημερών. Η διάγνωση απέτυχε να εντοπίσει την έκταση της αρρώστιας και ο λαβύρινθος των σκέψεων άρχισε την 7η Νοεμβρίου 2001. Κατόπιν, τίποτα δεν θυμόταν από την προγενέστερη κατάσταση, ίσως μόνον την εικόνα του μυαλού του που έμοιαζε τώρα σαν μηχανή, ένα πολύπλοκο σύστημα
από γρανάζια.

29/12/01.Το ίδιο θα μπορούσε να ισχυριστεί για την ελαιογραφία " El Lazarillo de Tormes" του Goya. Η κίνηση του χεριού μέσα στο στόμα ήταν μία άδηλη πράξη.

Φαντάστηκε ένα νέο σώμα. Είχε ιδιαίτερη ελαστικότητα, ιδιαίτερα στις στρέψεις των αρθρώσεων. Τα μάτια πετούσαν ακτίνες φωτός.Τόσο ζωντανό που δεν γνώριζε πώς να το κινήσει.

5-1-02. Κατά τη διάρκεια του ύπνου διαισθάνθη την ύπαρξη κάποιου καλύμματος στο ύψος του κεφαλιού--ενδεχομένως να μπορούσε να τραβήξει το χώρο σαν ύφασμα , κάτι που πίστευε ότι θα απελευθέρωνε μια σειρά καταστάσεων ή εναλλακτικών πραγματικοτήτων για το μέλλον.Κατόπιν σηκώθηκε και κατέγραψε το όνειρο στο σημειωματάριο του πατέρα.

18-1-02. Η ζωγραφική μου ήταν πλέον μία αρρωστημένη μυϊκή αδυναμία. Ακόμη και ο τρόπος που τοποθετούσα τα χαρτιά μου στους φακέλους γίνονταν αργά, συνήθως άφηναν μιαν αίσθηση ΑΝΤΕΣΤPΑΜΜΕΝΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ, αποτελούσαν μια λανθάνουσα αριστεροχειρία.

Η ζωγραφική μου είναι πλέον μία αρρωστημένη μυϊκή αδυναμία. Ακόμη και ο τρόπος που τοποθετώ τα χαρτιά μου στους φακέλους γίνεται αργά, συνήθως αφήνουν μιαν αίσθηση ΑΝΤΕΣΤPΑΜΜΕΝΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ, αποτελούν μια λανθάνουσα αριστεροχειρία.

Σκέπτονταν την τέχνη ως μία τεράστια ποσότητα καθαρού φωτός.Oι μάζες αυτές έπεφταν πάνω στα αντικείμενα με τη μορφή κβαντικών ποσοτήτων. Συσχέτισε το γεγονός αυτό με την ιδιαιτερότητα που του προκαλούσε η χρήση της γενικής. Για παράδειγμα, η έκφραση "ερωτικές πόλεις", ανεξάρτητα από το νόημα της, θα έπρεπε να γραφεί : "Η πόλις των ερώτων μας".

Η στιγμή που πέρασε κρύβει ακαθαρσία.Την βγάζω από πάνω μου σαν σακάκι.

19/3/02Σκέπτομαι την αυτοκτονία ως την λεπτότερη των πράξεων.H μουσική σκληρότητα του Requiem, Mozart.

Oιδίπους
Mέσα απο το σώμα του περνούσε η χοάνη.Tην είχε μόνος του επινοήσει σαν ένα σύστημα συμβατό με τή σάρκα, ένα οργανικό πέρασμα με τη μορφή υπερφυσικού αυτιού στη θέση της πλάτης...