Vardousia1.gif (3920 bytes)

Τα Βαρδούσια είναι ένα εκτεταμένο ορεινό συγκρότημα με έντονο ανάγλυφο και ελάχιστη δασοκάλυψη. Αποτελεί τον πιο "άγριο τόπο" της Ρούμελης και ο αλπικός του χαρακτήρας μόνο με εκείνον του Ολύμπου μπορεί να συγκριθεί. Η ψηλότερη κορυφή τους είναι ο Κόρακας με ύψος 2.495 μ.

Vardousia3.gif (18384 bytes)
Το πιό άγριο και αλπικό βουνό της Ρούμελης είναι σίγουρα τα Βαρδούσια. Εντονο ανάγλυφο, άγρια ομορφιά, μακρυές διαδρομές είναι τα χαρακτηριστικά του. Τα Βαρδούσια είναι δύσκολο βουνό, ειδικά τον χειμώνα. οπότε και χρειάζονται εμπειρία και πολύ καλό εξοπλισμό, ενω τις υπόλοιπες εποχές θα απαιτήσουν το μέγιστο των δυνάμεών σας για να τα γνωρίσετε.

Πρόσβαση
Εάν πρόκειται να προσεγγίσετε το βουνό από την μεριά της Μουσουνίτσας πρέπει να κινηθείτε προς Λαμία και Παύλιανη. Η Ανω Μουσουνίτσα απέχει από την Λαμία 70 χλμ. Η άλλη πιθανή πρόσβαση είναι βέβαια η Αρτοτίνα που βρίσκεται πάνω από την Ναύπακτο. Η διαδρομή από Αρτοτίνα προς Μουσουνίτσα πάντως είναι πιο σκληρή απ/ ότι η διαδρομή Μουσουνίτσα - Αρτοτίνα που περιγράφεται πιο κάτω.

Vardousia4.gif (18831 bytes)

Διαδρομή 1

Η πιο γνωστή διαδρομή είναι εκείνη που ξεκινά από το χωριό Αθ. Διάκος (Άνω Μουσουνίτσα) με προορισμό (σε πρώτη φάση) τα καταφύγια στη θέση Πιτιμάλικο. Η διαδρομή (που αποτελεί κομμάτι του Ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4) ξεκινά από την πλατεία του χωριού με κατεύθυνση Δ προς την υδροληψία του χωριού. Το πρώτο κομμάτι της είναι πάνω σε δασικό δρόμο αλλά μετά από 0.45’ βαρετά λεπτά περπάτημα συναντάμε το μονοπάτι το οποίο και ακολουθούμε. Η διαδρομή δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη, χωρίς χιόνι βέβαια. Σε 1.30’-2.00’ω από την Α. Μουσουνίτσα συναντάμε το εικόνισμα του Πρ. Ηλία στο ομώνυμο ύψωμα. Από εδώ το μονοπάτι συνεχίζει προς τα επάνω έχοντας τον γεμάτο στροφές δασικό δρόμο στα δεξιά του. Μία ακόμη ώρα πιο πάνω συναντάμε και πάλι τον δασικό δρόμο και τον περπατάμε μέχρι την χαρακτηριστική διασταύρωση του Σταυρού (πολύ ταιριαστό όνομα πράγματι !!!). Από εδώ με ΝΔ κατεύθυνση προσεγγίζουμε σε 0.45’λ το Πιτιμάλικο και το πρώτο καταφύγιό του που ανήκει στον Πεζοπορικό Αθηνών. 0.15’λ λεπτά πιο πάνω είναι χτισμένο και το καταφύγιο του ΕΟΣ Άμφισσας σε τοποθεσία με όμορφη θέα προς τις γύρω κορυφές. Όλα τα παραπάνω ισχύουν για μία διαδρομή χωρίς χιόνι. Τα Βαρδούσια είναι αλπικό Βουνό και η ίδια διαδρομή μπορεί να είναι εξαιρετικά πιο δύσκολη το χειμώνα με χιόνι.

Διαδρομή 2 (Δυτικός Δρόμος)

Ακολουθώντας το Ε4 από τον Σταυρό προς τη Σκασμέννη Στρούγγα, τραβερσάροντας κάτω από το απόκρημνο Γιδοβούνι και την Κουφόλακα, έχοντας διανύσει μακρύ δρόμο καταλήγουμε στην Αρτοτίνα. Το Ε4 των Βαρδουσίων τελειώνει εδώ

Το κομμάτι της διαδρομής που θα περιγράψουμε είναι αρκετά μακρύ και αποτελεί τμήμα του Ε4. Εάν έχουμε διανυκτερεύσει στα καταφύγια πρέπει να πάρουμε τον δρόμο προς τα πίσω με προορισμό τον Σταυρό. Όπως θα διαβάσατε και στην προηγούμενη διαδρομή η απόσταση αυτή είναι 0.45’-1.00’ω. Από τον Σταυρό στρίβεται αριστερά με κατεύθυνση γενικά ΒΔ. Προσπερνάμε το μικρό κτίριο του Τυροκομείου που υπάρχει εκεί και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε προς την Σκασμένη Στρούγκα στις ρίζες τους εντυπωσιακού και άγριου Γιδοβουνιού. Η διαδρομή συνεχίζεται τραβερσάροντας το Γιδοβούνι με Βόρεια κατεύθυνση. Από το σημείο αυτό υπάρχουν διάφορες παραλλαγές για να καταλήξει κανείς στην Αρτοτίνα.

Η πιο φανερή είναι η ανάβαση μέχρι το Μουσουνιτσιώτικο Διάσελο ανάμεσα στις κορυφές Πυραμίδα (2.350 μ.) και Αλογόραχη (2.270 μ.) και το κατέβασμα στα Αρτοτινά Λιβάδια όπου μπορείτε και να διανυκτερεύσετε. Από εκεί κατέβασμα μέχρι την Αρτοτίνα αφού περάσετε το πάνω μέρος του Βαρδουσορέματος που κατεβαίνει από τις πλαγιές της Αλογόραχης. Η ‘’δικιά’’ μας διαδρομή παρακάμπτει το Γιδοβούνι και έχοντας τις εντυπωσιακές κορυφές Πάνω Ψηλό και Κάτω Ψηλό στα αριστερά του κατευθύνεται προς την Κουφόλακα ένα περιοδικό ρέμα που κατεβαίνει προς το Καρυώτικο ρέμα στα δεξιά του μονοπατιού. 0.15’-0.20’ω πιο κάτω θα συναντήσετε μία αδύνατη πηγή που μπορεί να σας προμηθεύσει με νερό εάν έχετε υπομονή. Με Δυτική κατεύθυνση τώρα και σε εύκολο, αν και κακής κατάστασης, δρόμο κινούμαστε με προορισμό το εικόνισμα Κωνσταντίνου και Ελένης και από εκεί με ένα τελικό κατέβασμα προς την Αρτοτίνα αφού πρώτα περάσουμε το Βαρδουσόρεμα που έρχεται από την Αλογόραχη. Το κατέβασμα κρατάει 1.30’ω περίπου και δεν χρειάζεται να το βιάζετε αφού η όμορφη Αρτοτίνα σας περιμένει για να σας ανταμείψει για τους κόπους σας. Η διαδρομή δεν είναι αυτό που θα λέγαμε περίπατος. Χρειάζεται αρκετές δυνάμεις αλλά δεν είναι απαραίτητο να κάνετε τη διαδρομή σε δύο ημέρες όπως φαίνεται εδώ. Μπορείτε να διανυκτερεύσετε σε αντίσκηνα σε αρκετά σημεία στη διαδρομή και νά παρατείνετε το περπάτημα. Οι καλύτερες εποχές για τη διαδρομή αυτή είναι Σεπτέμβρη με Οκτώβρη, αργά την άνοιξη και βέβαια το καλοκαίρι όπου θα συναντήσετε πολύ κόσμο και πολύ περισσότερα πρόβατα !!!