Nė njė fshat gazmor tė vendosur buzė njė pylli, jetonte njė vogėlushe e
hirshme me nėnėn e vet. Ishte shumė e bukur. Kishte njė fytyrė tė trėndafiltė
porsi njė mollė, sy tė kaltėr si qielli i pranverės dhe flokė kaēurrela e tė
verdhė si gruri i pjekur.
Pėrtej pyllit banonte gjyshja e saj, njė plakė simpatike, qė e donte
shumė tė mbesėn, sė cilės, kur mbushi shtatė vjeē, i kishte dhuruar njė mantel
fort tė bukur me njė kapuē tė kuq. Sa herė qė dilte nga shtėpia, vogėlushes
i pėlqente ta vishte atė, prandaj gjithė banorėt e fshatit ia ngjitėn emrin
Kėsulkuqja. Sapo mbaronte punėt e shtėpisė, vajza vraponte nė pyll, ku
jetonin kafshė tė vockėla, me tė cilat kishte miqėsi. Ēdo mėngjes herėt ajo i
merrte me radhė pėr tė parė nėse kishin ushqim tė mjaftueshėm, nėse putra e
ketrushit ishte shėruar dhe nėse lepurushėt kishin pushuar sė bezdisuri iriqin plak.
Nė njė mėngjez pranvere, njė lepurush i bardhė arriti duke gulquar te shtėpiza e Kėsulėkuqes dhe i tha:
Nėna pėrgatiti me kujdes njė sjportė tė vogėl plot me gjėra tė mira, nėtė cilėn
vuri edhe njė shurup pėr kollėn. Kurse vogėlushja veshi mantelin e
saj me kapuē tė kuq.
Vogėlushja u vu pėr rrugė e shoqėruar nga miku i saj i vogėl.
Kaluan pak ēaste dhe ajo nuk ishte mė e vetėm. Njė drenush i vogėl
doli shpejt nga pylli dhe eci pėrkrah saj. Edhe ketrushi nuk deshi tė mbetej
pas, ai doli nga strofka dhe filloi ta ndiqte me kėrcime tė vogla. Shoqėrinė e vogėlushes e
plotėsuan edhe zogjėt, qė njėri pas tjetrit uleshin mbi shportėn e Kėsulėkuqes, duke
ēukitur ndonjė thėrrimė nga ėmbėlsira, qė nėna kishte bėrė pėr gjyshen. Pas njė ore rrugė
Kėsulėkuqja u tha;
Prisheqefas e disi buzėvarur kafshėt e vogla morėn rrugėn e kthimit
por mė parė e kėshilluan;
Por nė pyll kishte shumė luleshtrydhe tė vogla e tė kuqe me aromė tė mirė dhe Kėsulėkuqja mendoi: "Luleshtrydhet e pėlqejnė edhe gjyshes! tani do tė mbledhė ca shpejt e shpejt e di t'ia ēoj...kam pėr tė humbur vetėm gjusėm minute." Por, luleshtrydhe nė kėtė anė e kėputė njė nė anėn tjetėr, kaloi kohė dhe vogėlushja s'po kujtohej.
Papritur dėgjoi njė kėrkėllimė tė lehtė qė vinte nga njė grumbull
shkurresh. Ngriti kokėn, shikoi andej dhe
pa dy sy tė mėdhenjė.
Kėsulėkuqja u rrėnqeth dhe filloi tė dridhej edhe mė shumė kur e kuptoi
se ata sy tė kėqinj ishin sytė e ujkut!
Ujku doli nga vendi ku ishte fshehur dhe, duke u pėrpjekur ta hollonte
e ta ėmbėlsonte zėrin, i tha;
Ujku dinak i uroi shėrim tė shpejtė pėr gjyshen dhe, pasi e pėrshėndeti
Kėsulėkuqen, me katėr kėrcime tė shpejta u zhduk nėpėr gjethnajėn e pyellit. E habitur vogėlushja
morri rrugėn pėrsėri, ndėrkohė qė ujku, duke vrapuar si era, kishte arritur nė afėrsi tė shtėpisė sė gjyshes.
Qė tė mund tė hynte mbrenda pa e njohur kush, ujku mblodhi njė tufė tė madhe lulesh
dhe u fsheh pas tyre, me shpresėn se do tė dukej si Kėsulėkuqja dhe se do tė bėnte ēmos qė gjyshja ta kuptonte
sa mė vonė tė ish e mundur se kishte pėrballė saj ujkun. Iu afrua shtėpisė me hapa hajduti dhe trokiti tri herė
nė portė.
Ujku plak u pėrpoq t'i pėrgjigjej me njė zė si fėmijė:
Ujku i prapė kėtė priste dhe hyri.
Ujku nuk priti ta lusnin mė. Ai bėri njė goxha kėrcim
dhe e kullufiti menjėherė gjyshen e shkretė.
Pasi e kishte shijuar mirė e mirė ate qė hėngri, filloi tė rrėmonte nė dollap. Gjeti njė kėmishė nate dhe njė shkufe e u sajua me to. Pastaj u shikua me kujdes nė pasqyrė pėr t'u bindur se midis tij dhe gjyshes nuk kishte asnjė ndryshim. U afrua te porta, e mbylli duke i dhėnė njė tė shtyrė me putėr, pastaj shkoi e u shtri nė krevatin e gjyshes, duke pritur Kėsulėkuqen, qė nuk vonoi tė vinte.
Pas pak minutash, nė portė u dėgjuan tri trokitje tė lehta.
Ujku u mbulua mirė me batanije, priti ca, pastaj bėrtiti:
Kėsulėkuqja tėrhoqi shulin dhe porta u hap. Vuri shportėn mbi tavolinė e iu afrua ghyshes.
Ndėrkohė, ujku filloi tė bėnte ca lėvizje tė ngathėta, duke zbuluar pa dashur putrat e tijė.
Ujku, qė mė nė fund ishte i ngopur, ra pėrsėri nė krevat i kėnaqur dhe
fjeti. Kishte humbur nė njė gjumė kaq tė thellė sa qė, kur gėrrhiste, tundej e gjithė shtėpia sikur po binte tėrmet.
Nė kėtė kohė kaloi atypari me pushkėn kraheqafė gjuetari Ubaldo, njė i njohur i ghyshes. Kur dėgjoi kėtė
zhurmė, u afrua me vrap te shtėpia dhe mendoi: "Ē'farė mund t'i ketė ndodhur plakės sė mirė? "
Ē'ėshtė e vėrteta, Ubaldoja nuk ishte ndonjė gjahtar i guximshėm dhe gjatė jetės kishte
vrarė vetėm ca miza mbi hundėn e vet.
Nė vend qė tė hynte nga dera, babaxhani shikoi me kujdes nga njė dritare gjysėm e mbyllur, qė binte nė dhomėn e gjyshes. Nė krevatin e saj pa ujkun tė shtrirė qetėsisht, qė po flinte pėr shtatė palė qejfe.
Atėherė Ubaldoja mbushi armėn, e futi tytėn e saj te dritarja dhe mori ēastin e fundit. Papritur, ai goditi shkarazi stomakun e ujkut, qė plasi si njė tullumbace.
Nė kėtė pshtjellim, Ubaldoja u turr me vrap nė shtėpi. Para syve tė tijė u shfaqen Kėsulėkuqja dhe gjyshja shėndoshė e mirė pranė lėkurės sė ujkut, qė tashmė kishte ngelur top nė vend.
Ato tė ngratat e falenderuan me gjithė zemėr Ubaldon, duke e puthur e pėrqafuar disa herė.
Gjuetarit tė ndrojtur i vinte turp nga kjo dashuri e mashe qė po tregonin pėr tė, por ama kuptohej se i pėlqente qė, krejt
papritur, po e vėshtronin si hero.
&Nbsp Nė pyll, kur e morren vesh qė Kėsulėkuqja dhe gjyshja e saj kishin shpėtuar, ndėrsa ujku i egėr
nuk do tė mund t'i bėnte mė dėm askujt, tė gjithė u gėzuan pa masė. Edhe nėna e fali Kėsulėkuqen. Kjo premtoi se, nė tė
ardhmen, do tė tregohej mė e mėnēur dhe nuk do tė ndalej mė pėr tė biseduar nė rrugė me tė panjohur, sepse ujq ka
gjithandej dhe sepse mė tė rrezikshmit janė ata qė shtiren sikur janė tė mirė e tė sjellshėm.
(Æ`'·.ø(Æ`'·.øø F U N D øø.·'“Æ)ø.·'“Æ)
Copyright©ylimaly2005