1
Στα χέρια μου είδα....
τα δέντρα ενός δάσους να ριζώνουν
κ’ να τρέχεις ανάμεσά τους
φωνάζοντας εκείνο το τραγούδι...
που σου είχαν μάθει από παιδί.
Στα σκαλιά πουυ έπεσες ματώνοντας...
...κ’ έκλαψες.
Τα πουλιά που έθρεψες...
μεγαλώνοντας έθαψες.
Το πρώτο όνειρο ενσάρκωσε εσένα.
Στο τελευταίο κενό βαγόνι
ένιωσα .... την τρέλα.
Χρόνοι .. χώροι .... κενό.
Σπίτι .. κενό μέσα του αιωρείται μαγεία.
Είν ο αέρας ... όλη η ουσία.
Δε πίστεψα πως θα κρατήσω
κάποτε το φεγγάρι.
Σε θυμάμαι να κοιτάς
μέσα απ’ το θολωμένο τζάμι.
Μια ιστορία ....μοναδική η πλοκή της.
Δρόμοι, πλατείες, σταθμοί ...φαντάσματα.
Εξοικιώθηκα εδώ ...μ’ εσένα ... μ’ αυτά
... θα ‘χω κάτι να πώ ....
Copyright © Traka Vaia 1996. All rights reserved.
|